Czym jest chrzest?

Kanon 849 Kodeksu Prawa Kanonicznego stwierdza:

Chrzest, brama sakramentów, konieczny do zbawienia przez rzeczywiste lub zamierzone przyjęcie, który uwalnia ludzi od grzechów, odradza ich jako dzieci Boże i przez upodobnienie do Chrystusa niezniszczalnym charakterem włącza ich do Kościoła, jest ważnie udzielany jedynie przez obmycie w prawdziwej wodzie z zastosowaniem koniecznej formy słownej.

Jest więc to sakrament oczyszczającym z wszelkiego grzechu, w tym pierworodnego, odrodzenia duchowego oraz włączenia do Kościoła i zjednoczenia z nim.

W jakim wieku udziela się chrztu w Kościele katolickim?

Kanon 867 KPK stwierdza:
§ 1. Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować.
§ 2. Jeśli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast ochrzczone.

Jak widać Kościół bardzo dba o to aby jak najbardziej i jak najszybciej powiększać grono wiernych. Jak można się dowiedzieć ze strony dotyczącej chrztu "Musimy wszyscy mieć świadomość tego, że Kościo­łowi, który pełni wolę swego Założyciela, zależy bardzo na ciągłym wzroście liczby należących do Ludu Bożego". Kościół twierdzi, że udzielając chrztu daje dziecku wielkie dobrodziejstwo. Niektórzy jednak podejrzewają, że chodzi raczej o ten wspomniany "ciągły wzrost liczby należących do Ludu Bożego"

W jakim wieku udziela się chrztu w innych kościołach chrześcijańskich?

Polacy, jako osoby wychowane w "świecie katolickim" dziwią się czasem, że ani katolicka forma chrztu (polanie wodą głowy dziecka) ani niemowlęcy wiek osoby przyjmującej chrzest nie są jedynymi obowiązującymi standardami. Wiele innych wyznań chrześcijańskich (Baptyści, Zielonoświątkowcy, Adwentyści ... ) ma inny pogląd na ten temat i ma na jego poparcie wcale mocne argumenty.

Jak podaje Wikipedia swą wiarę w zanurzenie, jako właściwy sposób chrztu protestanci ewangeliczni opierają na 6 rozdziale Listu do Rzymian apostoła Pawła, który mówi o chrzcie zanurzającym oraz na samym znaczeniu greckiego słowa „baptidzo” (chrzest), które dosłownie oznacza „zanurzenie”. Kwestię konieczności wieku odpowiedzialnego argumentuje się w oparciu o m.in. 28 rozdział Ewangelii Mateusza, gdzie Jezus Chrystus kazał najpierw nauczać, potem chrzcić, a także na warunku osobistej wiary, jaki postawił Filip Apostoł w stosunku do osoby pragnącej przyjąć chrzest (Dzieje Apostolskie 8:36-37). W kościołach ewangelicznych chrztu udziela się wyłącznie w wieku świadomym osobom, które przeżyły świadome nawrócenie i postanowiły oddać się Bogu (tzw. nowonarodzenie, czyli osobiste przyjęcie Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela)

Dzieci zmarłe bez chrztu

Kościół katolicki odszedł od wymyślonej przez Tomasza z Akwinu koncepcji limbus puerorum. Odeszła już w przeszłość idea, iż dziecko bez chrztu w razie nagłej śmierci czeka potępienie. Kościół twierdzi obecnie, że nie wiemy co się stanie z takim dzieckiem, ale pokładamy nadzieję w łasce Boga.

Oficjalne stanowisko Kościoła katolickiego w sprawie dzieci zmarłych bez chrztu możemy poznać zaglądając do Katechizm Kościoła Katolickiego:

„Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, Kościół może tylko polecać je miłosierdziu Bożemu, jak czyni to podczas przeznaczonego dla nich obrzędu pogrzebu. Istotnie, wielkie miłosierdzie Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni, i miłość Jezusa do dzieci, która kazała Mu powiedzieć: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im" (Mk 10,14), pozwalają nam mieć nadzieję, że istnieje jakaś droga zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu. Tym bardziej naglące jest wezwanie Kościoła, by nie przeszkadzać małym dzieciom przyjść do Chrystusa przez dar chrztu świętego” (KKK 1261).